Wel vaker krijg ik de vraag wat mandala tekenen nu met het dagelijkse leven te maken heeft….. Dan antwoord ik met het volgende verhaal: Stel je eens voor:
Je zit aan de tekentafel. Voor je ligt een eerste opzet voor een mandala, je hebt er al een tijdje naar gekeken, en ziet van alles ontstaan. Enthousiast begin je wat je ziet, om te zetten in je mandala. Je tekent in alle rust verder, en het loopt op rolletjes. Heerlijk denk je, zo lekker in de flow zitten. Af en toe kijk je even op van je mandala de tuin in. Daar zie je van alles, vogels, vlinders, de wilde bloemen die zachtjes wiegen in de wind, het zonnetje dat al half op je tekentafel schijnt. Je geniet met volle teugen en mijmert dat dit al wel even geleden is dat je zo in het moment kon zijn. Dankbaar teken je weer verder, je hoort je potlood ritmisch over het papier heen gaan. Dan sta je op. Je loopt naar je koffiezetapparaat en zet een lekkere kop koffie. Je leunt tegen het aanrecht en de koffie begint te pruttelen. Je schenkt de koffie in en pakt je mok op en gaat, achterover geleund, aan je tekentafel zitten. Je neemt een slokje. Lekker! Je kijkt naar je mandala en ziet een heel verhaal ontstaan. Dan nog een slokje. Je hebt het niet gemerkt maar er hangt een druppel koffie aan je mok, die wiegt gevaarlijk heen en weer. Je neemt nog een slokje, en dan gebeurt het…. De druppel valt op je mandala. De druppel spettert uit elkaar. Verbijsterd kijk je ernaar ..... nee toch!
...........................
Hoe gaat jouw verhaal verder? Wordt je boos, gefrustreerd? Scheur je je tekening door? Heb je er acuut geen zin meer in? Of kun je er met een afstandje naar kijken. Van ik ben boos naar ik voel me boos. Van ik ben gefrustreerd naar ik voel me gefrustreerd? Zeg het maar eens hardop. Voel je het verschil? En dan; kijk je naar de mogelijkheden, of blijf je naar dat ene vlekje staren? Dit gebeurt je vast ook weleens in je dagelijkse leven, denk maar aan het tandpasta vlekje op je lievelingsjurk, de koffie die je knoeit op belangrijke papieren. Of die ene dag dat alles misloopt. Of... je kunt zelf vast wel voorbeelden bedenken. We kijken vooral daar waar het even niet goed gaat en dat vergroten we ook nog eens voor onszelf. Vaak zijn we zo streng voor onszelf.
Dus het antwoord op de vraag: Mandala tekenen en alles wat er gebeurt in het tekenproces heeft alles met ons leven te maken! En dan hebben we het alleen nog maar over het tekenproces, als je werkstuk klaar is is er zoveel te ontdekken, te vragen en te zien. De mandala spiegelt dat wat ervan binnen leeft.
Misschien voor de volgende keer: als iets niet lukt of anders loopt, kijk dan eens met mildheid naar jezelf, met liefde en een glimlach! En misschien kun je er dan (over een tijdje) ook wel om lachen. Probeer het eens, je bent het waard!
Heerlijk blog ... en heel herkenbaar .... 😍